Átvaglið og græðgissveinarnir

Það er orðið svo mikið jóla jóla í vinnunni.

Jólalandið mitt og Stellu orðið æði kósý og notalegt!

Svo var jólamaturinn í dag! Búið að gera jólafínt í matsalnum.

Jólabland og konfekt prýða annars gullfallega fín borð.

 

Ohhh mama! Sjáið þið bara!!!

Kalkúnn og tilbehör! Gerist ekki betra. Enda var Átvaglið og græðgissveinarnir 7 (hádegisklúbbur fyrir snemmétara) mættir galvaskir á slaginu 11:25.

Hér kynni ég til leiks, græðgissvein númer eitt -> Einar.

Þar sem við, ég og mínir 107 persónuleikar, tökum alltaf hnébeygjur á einari eða gleðjumst einar, þá fær hann að vera einn og sér á mynd.

Ljósbaugar sitthvorumegin við hann - vondi og góði engillinn!

Jólavinnuátið mitt og jólavinnuát jólaEinarsins.

Ahhhh hvað það er gott að vera ég stundum og aahhhh hvað ég öölska matinn í vinnunni minni.

Annars verður Karvelio gærdagsins tekinn með trukki á eftir. Var eitthvað sloj og ömmi áttavilti í gær og flundraðist heim eftir vinnu. Stillti klukkuna samviskusamlega kl. 07:00 (ætlaði að sofa smá út) og vaknaði 09:30 í morgun.

Já takk fyrir það. Ég væri vel til í að kenna almennum slappleika um, skrokkþreytu... jafnvel svefnleysi.

En í anda jólatíðar, af því við eigum alltaf að segja satt á jólunum,...

...ÉG VAR LÖT! ÓKEI??!?!? Ég nennti ekki. Hefði frekar tuggið sítrónubörk en að mæta í ræktina!

There... sagði það! Pff!

Hefði þó verið æði ljúft að hafa einhver félaga til að sparka almennilega í rassgatið á mér í gær því innra sjálfið var svo sannarlega ekki að standa sig í peppinu... en svo fór sem fór.

Eigið ljúfan dag elsku bestu. Girnó, 2009, jólapakkauppskrift bíður spennt eftir að líta dagsins ljós í eftirmiðdaginn.

Jóla, jóla jóla... og hnébeygja á einari

Það sem titillinn segir.

Jólakaffihús.

Þykjustunni jóla "hollustukaka" því hún inniheldur hafra. En ó... smjör- og sykurbragðið fannst langar leiðir.

*gleði*

Jólaþorp.

Jólaljós.

Jólahundur.

Jólahnébeygja á einari!! LOKSINS

Gerði sex jólahnébeygjur, á einari, á báðum... óstudd og elegant, í morgun!

 

 

Jóla jóla jóla jóla! Hihiiiii..

*hopp*

nei.. ég meina

*jólahnébeygja á jólaeinari*

Þeink jú 2010

Yfirstaðið!

Jahérna. Ár síðan síðast. Tíminn er svo fljótur að líða.

Tugurkey, sósa, salat, stappa, eftirréttir, vinir og kósýheit!

Dagurinn og Gunni enn erlendis að námast. Ernu, Jens og Lalla litla var einnig sárt saknað en þau komust ekki sökum veikinda. Fengu þó senda til sín afganga fyrir 100 manna her.

Veltum einmitt fyrir okkur í boðinu góða, hvurslags ástandi við hefðum verið í, í fyrra. Keyptum 10 kg. + af kalkún, meðlæti og meðþví ásamt eftirrétum og það var klárað... allt... ekki einusinni krums eftir.

Þetta árið var svipað magn af mat framreytt, en afgangarnir dugðu vel í amk tvær veislur til viðbótar. Enda fór sögum um það hvurslags skelfingar-svip aumingjans maðurinn setti upp sem tók við kalkúnapöntun þessa árs. Sérstaklega eftir að hann vissi hversu margir hausar sætu að dýrinu.

"Bara 10.. en... en þessi kúni er 12048 kíló..."

Þetta árið... þá hafði hann rétt fyrir sér! Sá hlær greinilega best sem síðast... hlær... eða svoleiðis.

Jæja, eplaskurður fyrir Valdorfinn á meðan kúni brúnast í ofni.

Egill þykist vera að þefa af eplinu... einmitt. En við vitum betur. VIÐ VITUM BETUR.

Þetta er feitast laumubiti!

Ferlíkið út úr ofni, útglennt - og hálf dónalegt - bíðandi eftir skurði og limlestingum.

Fallegri lýsing, á fyrir-kalkúnaáti, er vandfundin mín kæru.

"Fyrirgefðu.... uu.. fyrirgefðu. Ég ætla að fá eitt læri takk.".

Eldhúsið er staðurinn.

Þar safnast fólk saman til að góna sem mest það má í átt að matnum , til þess eins að góna. Þetta er hálfgert hrafnaþing.

Ég tók þátt í góninu enda engin furða, maturinn er falinn bakvið mannmergðina.

Ég náði þó að hrista af mér matarmóðuna til að festa þetta stórkostlega móment á filmu. Egill tók þá hamingjugleðikast og stökk fyrir myndavélina. Það heppnaðist svona vel!

Nei... hann datt ekki og seinni tilraun heppnaðist aðeins betur.

Takið eftir því að enginn virðir athæfið viðlits sökum mataráhuga - nema Snæbjörn!

Jú, og Jóhann.

Ég held samt að það sé matur í sjónvarpinu!

Heimspekilegar ísskáps-umræður í gangi.

"Ég keypti mér ísskápsstál í fyrra sem heldur 5 kg. poka"

"Ég átti einusinni ísskáp sem var fjólublár"

Þórunn okkar kær, gestgjafi annað árið í röð, að bera fram bestu kartöflustöppu austan við Hallbjörn.

Jólalegt með eindæmum.

Loksins var Tugurkey skorinn. Það þurfti 4 menn, og greiða frá almættinu, til að koma því í kring en það hafðist. Sem guðs betur fer. Hungrið, þó aðallega græðgin, var farin að segja allverulega til sín á þessum tímapunkti.

Tilhlökkunarmatarátsspenningur í sinni hreinustu mynd.

Hjölli greyið fékk bara sultu á sinn disk.

Hann ákvað, þrátt fyrir smá sorg, að taka því vel því jú, það er nú meira en margir aðrir fá!

Á meðan hrúgaði velmegunar Egill ofurkalkún á sinn disk í anda 2007.

Þetta er ein massíf 2007 kalkúnahrúga!

Seinna um kvöldið, þá drakk hann sósuna!

Elín Lóan mín sæta fína ánægð með þetta eðalát.

Gott ét, of södd, gátum ekki andað en samt...

..samt er alltaf pláss fyrir eftirréttina. Þrennskonar gúmmulaði í bland við þreyttan rjóma, ís og kaffi.

Ljúfa líf!

Tiltekt átti sér að sjálfsögðu stað seinna um kveldið!

Það lítur út fyrir að Ómar hafi fundið fordyri helvítis!

Takk fyrir mig elsku bestu! Aftur! Þetta var yndi í dós!

Ég er lukkunnar panfíll að vera partur af svona eðalfínum hópi af fólki. Ég fer ekkert ofanaf'ðví! Lukkunnar panfíll!

Panfíll?

Hmmh.. hvort heldur sem er. Ef panfíllinn er lukkunnar, þá er ég svo sannarlega panfíl.

Bezt!!

Óforskömmuð paprika og selleríát

Ég uppgötvaði sellerí í gær!

Ekki misskilja. Ég hef alltaf vitað af því, getað borðað það í "bland" við annað og bragðið í sumum réttum er ómissandi, en kviknakið sellerí er eitthvað sem mínir háttsettu bragðlaukar hafa ekki kært sig um hingað til.

Hingað til!

Gott fólk...

*trommusláttur*

...leyfist mér, með gleði í hjarta bragðlaukagúbbans, að tilkynna ykkur það að undirrituð uppgötvaði sellerí í gær, sjálfri sér til óstjórnlegrar hamingjusprengju!!! Eins og að ná að hífa sig upp í eitt skipti ákvað ég að bíta í bansettan sellerístilkinn og sá engla og alla þeirra dýrð fyrir vikið.

Ekki samt pattaralegu renaissance englana sem stripplast um á allsbertinu með musana á sér lóðbeint út í veður og vind!

*Sjáið þennan upp í vinstra horni, hvað hann er lúmskur og lævís þarna bakvið skýið! Hahh! Hann er æði!*

"Leit yfir grænmetisskúffuna. Hún var uppurin öllu sem falleg er og glæzt í þessum heimi. Ekki einusinni gúrkuendi! Í hægra horni skúffunnar, bak við nokkuð aldraða kartöflu, lá sellerí, umvafið glærum plastpoka og horfði hæðnislega í áttina til mín. Ég færði kartöfluna til í von um að finna fræ úr tómat eða afskorna papriku, bara eitthvað til að narta í, en allt kom fyrir ekki. Skítt!!

Aftur leit ég á selleríið, sem glotti ennú meira, og lokaði ísskápnum með sorg í hjarta. Ég tók eitt skref í átt að súkkulaðirúsínupoka sem kallaði stíft á nartarann og teygði mig ofan í hann.

Það hlakkaði í undirmeðvitundinni.

Með rúsínuklasa á milli þumal- og vísifingurs, því rúsínuklasar eru langsamlega skemmtilegastir til átu, margar rúslur sem bundist hafa súkkulaðiböndum og mynda hálfgerðan skýjabólstra af eintómri hamingju, hugsaði ég 'Júvíst, rúsínur eru hollar og góðar og fullar af trefjum og sætar og ... súkkulaði?'

'Æjiii... æji bara... koma svo kerling!' Samviskan minnti mig grimmilega á liðinn laugardag... og sunnudag... og smá mánudag.

'Crap!'

Glennti upp ísskápshurðina og reif sellerípokann út úr ísskápnum með svoddan offorsi að sellerístilkurinn blessaður slapp úr prísundinni og sveif góðan metar yfir eldhúsið þar sem hann lenti, mjög heppilega, ofan í eldhúsvaskinum. Þarna stóð ég og góndi á skelkaðan stilkinn. Með góðu tilhlaupi réðst ég að honum og graðgaði í mig vænum bita. Hélt bæð niðri í mér andanum og fyrir trýnið!

Þarna stóð ég út á eldhúsgólfi, með augun klemmd saman, bíðandi eftir hræðilega ramma eftirbragðinu sem aldrei lét sjá sig. Ég tók því annan bita og viti menn! Hverskonar eiginlega vúdú er þetta for helvede? Prófaði einn stilk til viðbótar og hananú! Selt, skorið, bitið og varðveitt í matarminninu! Nom nom nom.

Eftir vel lukkað selleríátið tók ég rúsínuklasann, sem ég hafði fagmannlega valið mér nokkrum mínútum fyrr, og stakk honum beinustu leið upp í hamingjusamt ginið."

Ætli grænmetisætur upplifi sitt innra veiðieðli, ef þær búa yfir slíku, á þennan hátt?

Annars er sellerí og hnetusmjör nýjaðasta uppáhalds uppáhalds, frá og með deginum í gær! Það mun verða uppétið til agna sem millimál næstu daga! Má til gamans geta að sellerí er eitthvað sem telst vera "smart food". Verandi svo uppfullt af trefjum að skrokkurinn brennir nánast meira á því að reyna að melta blessað grænmetið heldur en ávinningurinn af næringarefnunum, sem það býr yfir, gefur okkur. Gaman að því.

Svona hefur þetta yfirleitt skundast hjá mér. Haustið 2007 voru rauðlaukar taldir til fæðu satans en þegar átvaglið óvart beit í eitt stykki hráan rauðara á Saffran, hið örlagaríka rauðlaukssumar 2008, þá var ekki aftur snúið. Súrar gúrkur eru nokkuð vel á veg komnar. Ég lít þær samt enn gífurlegu hornauga og treysti þeim núll! Við skulum ekki ræða kaffi, þann eðal elexír! Paprikur eru á sama lista. Systemið uppgötvaði þær þegar ég var 12.

Og talandi um paprikur gott fólk! Var í sakleysi mínu að skera mér bita af þessu kvikindi í gær þegar við mér blasti ÞETTA flassandi óforskammelsi!

Ætlaði fyrst að vera ægilega krúttaraleg á þessu bloggi og segja "Hey, þarna er Barbapabbi að gægjast út úr paprikunni". Vildi næstum því óska að það hefði verið það fyrsta sem ég hugsaði. En blákaldur raunveruleikinn leifði það ekki.

Égmeina'ða!

Fólk!

Þið sjáið alveg jafn vel og ég hverju þetta líkist! Ekkert svona.

...

Þetta er eins og afskorinn hægri búkur af Barbapabba! Fyrir utan hendina því hann var ekkert alltaf með hendur.

HVAÐ?

Hélstu að ég myndi segja typpi?

Ojjjj, dóni!

Tímamót!

Enn ein tímamótin!

Ég leyfi ykkur að sjá um hvað átvaglið talar! Loksins gott fólk!

LOKSINS

Ein... dauða... upphífing! Kannski ekki sú fallegasta og besta... en hífopp engu að síður!

Fyrsta upphífuævintýrið mitt átti sér stað þetta árið, en lófarnir sneru að undirritaðri.

En nei - ekki núna... já takk nei og þverneitum eftir efninu!!!

Þetta gat ég ekki í sumar elsku bestu!

 

Gamli gráni þurfti að sjálfsögðu að sýna frumbanum (undirrituðum frumburði) hvað lifrarpylsa og lambakjöt fyrir þig gera!

Verður nú samt að segjast. Þrjú ár í 5 + 0 mín kæru og hann fer helvítis létt með þetta...

...ég er ekkert bitur!

 

Systir mín kær ákvað að spreyta sig líka og tók steikta beikonið á þetta!

Pabbi hvæsir, undirrituð hlær hæðnislega að beikoninu.

Vondar eru stórar systur.

 

Markmið útávið - koma beikoninu í eina upphífingu.

Markmið innávið - vinna Evil Jesus í uppífingum!

...

Ég næ honum þegar hann verður 75!

En þangað til... ein... dauð!

*gleðisprengjuhamingjutryllingur*

Halógen 30.10.2010

Í boði móður minnar og Gúmmulaðihallarinnar vil ég kynna:

Mikilvægir aukaleikarar

Bakstur: Ella og múmíubörnin

Smakkarar: Systir og stjúpsystir

Borðarar: Allir fyrrnefndir ásamt Spaghettisen og Sandalafem aka Djákninn/Pabbúla!

Halogen 2009, 1. hluti.

Halogen 2009, 2. hluti.

Ég held ég verði þreytt í dag

Ég get svoleiðis guðsvarið fyrir það.

"Það" verandi svefnleysi og almennt brölt.

• Vaknaði klukkan 2.
• Kreisti saman augnlokin þar til klukkan varð 3.
• Hjóp fram og fékk mér vatnssopa.
• Kíkti á grautinn sem ég hafði búið til 5 tímum áður.
• Fékk mér bita af grautnum sem ég hafði búið til 5 tímum áður.
• Hann var góður.
• Stökk upp í rúm og... ekkert!
• Vöknuð!
• Skaði!
• Stökk frammúr klukkan 4 og útbjó Banana-hafra með kotasælu og ristuðum sólblómafræjum fyrir systur og stjúpsystur.

• Hellti mér uppá kaffi.
• Borðaði þennan graut!

• Hann var ennþá góður þegar ég borðaði hann.
• Aftur er ég haldin þátíðaráts leiða! 

Amaretto-hræringur með Bláberja-balsamic kanilsósu/sultu

Sovs = Frosin ber í skál + balsamic edik + vanillu/heslihnetu torani + kanill + örbylgja í spað!

Var búin að gleyma því hvað hræringar eru svaðalegar áferðaperrakveikjur. Mjúkir... svoooo mjúkir. Hægt að smyrja þeim á brauð mjúkir. Þykkur hummus mjúkir... mmmmmmjúkir.

Yin yang!

Hafrarnir alveg uppleystir. Finnur ekki fyrir einum... hafur... hafri!

Snemm-morguns íslenskur eru góðar íslenskur!

Karamellukenndur Amarettogrunnur og þessi bláberja-sósa. Shiiiiiii... bragðdúó extraordinaire! Ég á hálf erfitt með að hugsa um eitthvað fallegt til að segja því þetta var bara of dásamlega æðislegt.

Held að þessi grautur eigi skilið að vera settur í dýrðlingatölu.

Bláberjagumsið var svo eiginlega eins og sulta mín kæru. Sulta frekar en sósa og þið vitið að kanill og bláber lifa jafn hamingjusömu lífi og súkkulaði/jarðaber, rjómi/hrísgrjónagrautur, eggjabrauð/tómatsósa.

Bragðið. Er. Geggjað!

Sjáið þetta bara! Laaaaawd almighty!

Það hefði verið hægt að skera hann í tvennt, þrennt.... sex-nnt!

Aðeins nær elsku fólk... bara aðeins!

Ætli ég komist einhverntíman svo nálægt að geta myndað mólíkúl, atóm og eindir?

Toppað með smá múslí fyrir knúst því jú, þessi grautartesi er mjúkintes og þó svo áferðaperrinn marseri við þetta át þá þarf að hugsa til kramsins.

Það er ljótt að skilja útundan.

Ohhh... ég trúi ekki að ég sé búin að graðga þessu í andlitið á mér! *grát*

Kaffið mitt blessað!

Berjasósur/sultur, grautar og skyr eru komin til að vera í mínum morgunmat.

Núna er klukkan 05:40, um það bil.

Get ekki einusinni farið í ræktina strax því hún opnar ekki fyrr en eftir 10 mínútur.

Teikna, lesa, leysa eitthvert alheimsvandamál?

Ég held að fyrirsögn þessa pistils hafi rétt fyrir sér.

Berjasósa með chia fræjum, skyr og krums

Æji maður!

Gumsið var svo gott. Of gott.

Ég er hálf miður mín að þetta sé þátíðarát.

Er því verr og meður ekki með skref fyrir skref því þetta varð eiginlega "óvart" til í gær. Ætlaði að fá mér graut en snarsnerist og sveik lit.  Ég sveik grautarlit fyrir fjálubláan berjaskyrlit!

Óóóó skömmin! Maður á samt alltaf...

...hmmm! Alltaf?

Maður á samt yfirleitt að gera það sem átvaglið segir og skrokkurinn heimtar. Í gær gargaði mitt innra villikvikindi hástöfum á nákvæmlega þessa skál af berjum, hamingju og regnbogum. Enda var átgleðin epísk með tilheyrandi tárum, fnasi og stappi.

Blá- og hindberja balsamic sósa, blönduð með chia fræjum (þarf ekki) með skyri! Guð... berjaguð og ská frændi hans Skyrmill! Svo gott á bragðið - súrsætt með balsamic sparki í bland við torani mildað skyrið.

Ooommpfh gompfh!

Næst fara chia gleðibomburnar út í skyrið og sósan fær að dúlla sér á kanntinum. Held meira að segja að ég geymi sósuna í sér skál inní kæli og helli yfir rétt fyrir át.

Þetta var eitt... gott... ét! Það humlaði í mér á meðan ég reyndi eftir fremsta megni að borða hægt. Það reyndi meira á en stunuæfingin sem ég tók í morgun.

Ætli ég hafi ekki verið með 1/2 bolla af frosnum berjum, rúmlega. Setti út í það 2 tappa af balsamic ediki, 2 tappa af torani heslihnetu og 1 tappa af torani vanillu. Örbylgjaði svo í spað, bætti chia útí og leyfði að standa þangað til þykkt.

Þið getið líka gert sovsen ofaní potti, oná hellu, uppá stól. Jafnvel undir borði ef þið vijið og ef ykkur er illa við örbylgjurnar blessaðar.

En ég er letihrúga... kærið mig!

Blanda hamingjunni út í vantsblandað, og vanillu torani bætt, skyr ásam lúku af grófum höfrum. Rétt hræra, kanilla, ísskápa!

Verður þykkara yfir nóttina!

Toppa með muldum möndlum og smá múslí fyrir kram.

ÓMÆGOD?

Ekki satt?

Ef þið vissuð ekki að þið væruð með munnvatnskirtla, þá vitið þið það vonandi núna!

Berjasósur og skyr.

Já takk fyrir og amen eftir efninu.

Piparkökugrautur

OG ALLIR MEÐ!!!

Þegar pipargrautur eldast.
Grautargerðarkvendi tekur.
Fyrst af öllu Buddha skál.
Og svo eitt kíló haframjöl.
Setur inn í örra og lokar.
En það næsta sem hún notar.
Er að hræra fullt af vatni.
Saman við það heillin mín.

Þegar öllur þessu er lokið.
Takast nokkrar eggjahvítur.
Maður þær og tonn af kanil.
Blandar Buddahnum vel í.
síðan á að setja í þetta.
Eina góða teskeið kaffi.
Svo er þá að HRÆRA grautinn.
Og borða hægt með bestu lyst.

Og bara svo þið vitið af því, þá er mjög krefjandi að setja vatn í skál sem búið er að loka inn í örbylgju!

En í raun og veru er þetta stjarna dagsins!

Bætti svo við gumsið auka kanil, engifer, örlítið af Nescafé, dust af kakódufti, torani og vanilludropum.

Hræringur af bestu sort.

Piparkaka að morgni.

En dónalega skemmtilegt.

Þessi skál var... börnin mín, ég grét af gleði í morgun.

Grét...

...af gleði!

En þar sem blessaðir brúngrautarnir eru skelfilegri útlits en nývaknaður Keith Richards þá sýni ég ykkur bara brúnina á skálinni.

Þetta er ein. Fín. Brún!

Treystið mér. Þið viljið ekki sjá grautinn.

Þið viljið ekki... sjá grautinn.

Ég held ég sé komin með nýja þráhyggju.

ps: Ég sagðist ætla að sjá ykkur í gærkveldi en ég laug. LAUG!

Ekki horfa svona á mig!

Mömmupönnsur

Hvað er heimilislegra og kósý en hús yfirfullt af pönnukökulykt? Sykraður smjörilmur í bland við vanillu. Snarklið sem heyrist þegar deiginu er hellt yfir flundurheita pönnukökupönnuna sem orðin er kolbikasvört af endalausum pönnukökubakstri. Notalegt. Eins og sönnum aðstoðarbakara sæmir stendur þú þína plikt sem yfirumsjónarmaður sykurkarsins. Hver pönnukakan á fætur annarri er sykruð af miklum móð á meðan þú vonar að ein, bara ein misheppnist. Stundum fær maður góðfúslegt leyfi frá bakaranum til þess að forsmakka dýrðina og þá er einni rænt úr staflanum. Ekkert er gleðilegra en að heyra "Já, þú mátt fá eina". Sjóðandi heit kaka, svo heit að sykurinn er þegar bráðnaður. Fyrsti bitinn gleymist seint. Flauelismjúkt deigið svo gott sem bráðnar upp í þér og mildur vanillukeimur fylgir í kjölflarið í bland við sykurbráðina. 

Bestu pönnsur sem til eru! Það er einfaldlega ekkert flóknara.

Reyndar eru pönnukökur mikil trúarbrögð og það sem þú aldist upp við er það sem fær munnvatskirtlana til að gráta af gleði. Hvort sem um pönnukökur, kleinur, vöfflur.... er að ræða.

Trúarbrögðin sem fylgja eldunaraðferðinni eru álíka jafn sterk og skoðanirnar á því hvaða pönnukökur eru bestar. Hver fylgir sínu hjarta í þeim efnumi. Sumir vilja sínar pönnsur brúnar og krispí, þykkar, þunnar...

...ég vil mínar ákkúrat svona! Næfurþunnar, ljósar með götum.

Sjáið þið hvað ég á við með "Bestu pönnukökur í heimi"? Þetta er ekkert grín gott fólk. Svona hryllilega gómsætum upplýsingum myndi ég aldrei nokkurntíman ljúga!´

Þú þarft ekki að leita lengra og já... þú mátt þakka mér seinna!

Mömmupönnsur (Uppskrift og texti frá bakaranum sjálfum komið)

• 500 gr.hveiti
• 1 dl. sykur
• 1 L. mjólk
• 100 gr.smjör eða samsvarandi magn annarar fitu
• 4 egg
• 2 tsk. lyftiduft
• 1 tsk. salt
• Tæplega 1 tsk. vanilludropar (eða tveir tappar. Tappinn á dropaglasinu)

Aðferð:

1. Allt skal vera við stofuhita, a.m.k. ekki ískalt.
2. Þurrefnin öll í skál saman... ekki hár saman (doh!)
3. Smérið brætt og því hrært saman við þurrefnin.
4. Síðan er settur ½ líter af mjólk útí og hrært frenjulega, án þess að skvetta uppúr. (Dýrmætu pönnsudegi skal eigi sóa)
5. Þá er eggjum varpað útí, öllum í senn,  og áfram hrært.
6. Eftir sambland eggja og jukks í skálinni er afgangi af mjólk og vanilludropum bætt við.
7. Deigið á nú að vera milliþunnt, með kekkjum hist og her.
8. Pannan skal vera vel heit, best að hver finni sinn hita.
9. Svo hefst baksturinn…

Reyna svo að halda átvöglunum frá sem borða beint af pönnsudisknum. Stundum er gott að vera með flugnaspaða við hönd.

Gleði og gerið svo vel!