57 dagar...

 ...að einum viðbættum og voila... 1. maí er genginn í garð! *Gleðisprengjuhamingjukast*

Snjórinn kom, sá og stoppaði umferð í nokkra daga. Nú mætti hann, blessaður, fara að láta sig hverfa. Ég veit, ég veit... ekki kvörtunarvænt þar sem núverandi ástand hefur rétt staðið yfir í rúma viku og íslenskir vetur eru í flestum tilfellum stórkostlegri í umfangi en snjópísl undanfarinna daga. En vitið þið hvað? Mér líkar píslin barasta ágætlega vel í mínu stolta, harða, íslenska "Ég fer út á berrassgatinu í -20° frosti og borða grílukerti" víkingahjarta. Ég gæti vel lifað hamingjusömu íslensku töffaralífi án sex mánaða snjótíðar. Hnatthlýnun og gróðurhúsaáhrif! Jahérna hér!

Annars var eggjahvítugrautur maximus á boðstólnum í morgun. Soðinn upp með banana og skreyttur með múslí og frosnum hindberjum. Ég át hann samviskulaust án myndavélarinnar þar sem hungur í bland við leti yfirtók átvaglið eftir fyrsta bitann. Grauturinn hvarf á hraða ljóssins - ég rankaði við mér þegar ég beit í skálina. Það var ekki ákjósanlegur endir á annars góðu áti!

Hádegismaturinn samanstóð af eftirfarandi litadýrð og fiðurfé í stil. Saffran kjúllinn - ég fæ bara ekki nóg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ég mátti til með að mynda hádegismat vinnufélaga míns. Afmælisbarn með meiru svo ég óska honum hér með til hamingju með daginn. Mér er slétt sama hvað fólk fær sér að borða, ekki halda annað elsku bestu - þótti þetta bara fyndið. Munurinn á mínum disk og hans. Hann fær þó plús í kladdann fyrir að fá sér svolítið af mat með sósunni. Þessi diskur kætti mitt fasíska sjálf óstjórnlega.

Talandi um fasískar venjur. Annar vinnufélagi kom niður í matsal, þar sem ég sat með myndavélina og tók matardiskinn í gegn, og sagði "Ahh.. grænmetisbuff og salat, klukkan er 11:30, Elín er að taka mynd af matnum sínum... allt eins og það á að vera"! Matarmyndatökuáráttan er farin að trodda sér inn hjá nærstöddum átfélögum.

Roastbeef og sæt fyrir æfingu á eftir, súkk- og kók eftir æfingu og Ossobúkkóveisla í Gúmmulaðihöllinni á morgun a la madre. Famelían saman, matur, kósýness og krúsíbombur ásamt nokkrum köttum og hundum.

Stundum er ekkert nema gleðilega fyndið að vera til.

Athugasemdir

[Ragnhildur Þórðardóttir, 6.3.2010 kl. 11:13]

Kósýness og ólympískt át í uppsiglingu í Naglahöllinni, sushi í gær en öllu sveittari kræsingar í vændum í kvöld... settu svoldið vel af sósunni esska' óska þér velfarnaðar í þínu áti mín fagra og kæra.

[Elín Helga Egilsdóttir, 6.3.2010 kl. 22:08]

Ohhh yeah! Ólympísk át eru ævinglega gleðileg! Ég tók mitt með trompi í dag - eplakrums og ossobúkkó! Gerist ekki betra!

Þakka þér annars fyrir velfarnaðarkveðju - nú veit ég amk hvað snýr upp og/eða niður í þessu átsystemi þökk sé þér! Þetta er ekkert nema gleðin einar

[Ragnhildur Þórðardóttir, 7.3.2010 kl. 10:59]

Heldurðu að eldhússauminginn hafi ekki skellt í samviskulausa eplaböku í gærkveldi fyrir villidýrið og viðhengið.... og slátraði single handedly megninu af kvikindinu og það með góðri samvisku (þó ísinn hafi verið rjóma-spik-feitur). Jafnast ekkert á við þegar ísinn bráðnar ofan í heit eplin og smá spraurjómi á kantinum.... sóðalega gott.. takk fyrir mig!!

[Elín Helga Egilsdóttir, 7.3.2010 kl. 19:25]

Jasohh!! Almennilegt! Líka alltaf jákvætt að geta troðið samviskulaust í andlitið á sér... ís er súkkulaðirúsínan, hann er alheilagt nammidagsnammi.

Gleður mig að heyra mín kæra! Gott að þér líkaði vel og verði þér bara að flundurgóðu