Útlitsbreyting ekki besti mælikvarðinn

Hvað er það sem flestallir leita eftir þegar talað er um árangur?

Flestallir.

1. Kílóafjöldi á niðurleið.
2. Útlitsbreytingar.

Ég held ég sé ekki að fara með rangt mál hérna.

Atriði 1 er margrætt og skal eigi tekið fyrir í þessum pistli þar sem átvaglið fyrirlítur þann lið jafn heitt og köngulær.

Við skulum því heldur ræða lið 2 og njóta gulu gleðisprengjunnar í dag.

Stærsti vandi hvað þessar árangursmælingar varðar er í raun og veru tími. Tíminn verður þinn versti óvinur. Eftir mikið strit og erfiði er kannski lítið sem ekkert farið að gerast, varðandi atriði 1 og 2 hér að ofan, og þú missir móðinn. Það getur hinsvegar tekið nokkra mánuði áður en þú byrjar að sjá árangur erfiðisins, sérstaklega ef þú ert að taka þín fyrstu skref í átt að breyttum líffstíl. Þú léttist kannski já, sérð smá vöðvatón - en bitur raunveruleikinn bíður ekki upp á neitt annað en tíma og þolinmæði hvað sýnilegan árangur varðar. Gefðu þér góða 2 - 3 mánuði áður en breytingar á skrokknum fara að verða spegilhæfar. Janvel lengur ef matarræðið hefur ekki verið réttu megin við línuna og hjá mörgum er það ansi stórt ef.

Þar af leiðandi, þó svo útlitsbreytingar séu einn helsti og besti hvatinn, eru þær ekki sá hvati sem best er að einblýna á. Það eru allir að leita eftir hinum fullkomnu handleggjum og maga sem fengi Arnold frá Svartsengi til að roðna. Það er bara svo oft sem gleymist að horfa á þann augljósa ávinning sem hreyfingin sjálf skilar þér:

• Aukið úthald, þrek, styrkur, liðleiki
• Minna stress/hvíði
• Betra skap og meira sjálfstraust
• Þú verður hreinlega hamingjusamari
• Afkastar meiru yfir daginn

Er því ekki ágætt að leggja útlitsbreytingarnar á hilluna til að byrja með? Alfarið? Smá stund? 

Samt sem áður er það sorgleg staðreynd að besta hvatann sé erfiðast að mæla. En þannig er það svo oft. Maður missir brauðsneiðina alltaf á smjörhliðina gott fólk og gullpeninginn úr klinkhrúgunni. Ef þetta væri ekki erfitt, ef það væri ekki erfitt að byrja, þá litu allir út eins og grískir guðir, lifðu hollu líferni, borðuðu "rétt"...

Það sem mér persónulega þykir best að gera, hvað útlits mælikvarðann varðar, er að taka myndir af sjálfri mér á fyrsta degi. Ekki móðursýkjast í spegli á hverjum degi yfir því að ruslakistan sé enn á sínum stað og bakspikið lafi yfir brjóstahaldarann. Heldur taka aðra mynd eftir 60 daga og sjá muninn. Nota svo föt og mæliband sem viðmið og henda vigtinni út á hafshauga...

...eða nota hana til að vigta kettina mína.

Skrokkurinn virkar bara ekki á þann veg að þú getir sagt "Ahh, það er árshátíð eftir tvo mánuði. Ég ætla að vera búin að losa mig við lærpokana fyrir þann tíma" og svo BAMM... árshátíð í næstu viku og lærpokarnir ekki orðnir jafn smáir og vonast var eftir. Býður ekki upp á neitt annað en svekkelsi, pirring og uppgjöf.

Hananú.

Hænunú?

Ekki fylgjast með árangri dag frá degi, góna á ykkur í spegli marga klukkutíma í senn grátandi yfir því að rassinn sé ekki byrjaður að umbreyast í kúlu. Það sjást ekki breytingar strax eftir brennslu, lyftingar... hvað sem er. Þetta tekur tíma og kúlurassar verða svo sannarlega ekki til yfir nótt!

Nema þú gerir einhverjar svaðalegar rassaæfingar í svefni og uppskerir stórmerkilegra stél en Jennifer Lopez hefur að skarta. Ef svo er - þá vil ég fá að vita hvurslags æfingar það eru!

Gefið ykkur tíma og njótið þeirra forréttinda að fá, og geta, hreyft ykkur. Ekki stressa ykkur yfir því að komast ekki í hreyfingu dagsins eins og planið gerði ráð fyrir, þið hafið nefnilega restina af lífinu til að "vinna það upp". Með tímanum fylgja svo útlisbreytingarnar og ef þið haldið ykkur við efnið þá verður "viðhaldið" mun auðveldara.

Ahh - Ella llama dagsins.

Yfir og út kjúklingar!

Athugasemdir

[Karen (IP-tala skráð) 4.8.2010 kl. 11:16]

AMEN ! :) svo sammála

[Ásta (IP-tala skráð) 4.8.2010 kl. 11:23]

Danke!  einmitt það sem ég þurfti á að halda núna.  Góðlátlegt spark

[Elín Helga Egilsdóttir, 4.8.2010 kl. 11:34]

Æji já, smá púst. 

Það eru bara svo margir sem ég tala við sem eru að svekkjast yfir því að handleggirnir séu enn svo "feitir" eða bakið ekki orðið eins og hjá stelpunni með ljósa hárið í bleika bolnum - en gera sér ekkert grein fyrir því að þeir geta hlaupið helmingi hraðar eða lyft töluvert þyngra. Alltaf verið að bera sjálfan sig saman við aðra og formið aldrei nógu "gott".

Hef nú verið í þessum pakka sjálf og svei að ég nenni að standa í því á nýjan leik.

Iss

[Jana (IP-tala skráð) 4.8.2010 kl. 11:40]

 hef ekki kommentað hjá þér áður en...

Verð bara að segja að þetta er frábær pistill og ég er svo fullkomlega sammála!! ég hlakka til að taka matarræðið í geng aftur eftir átmikið sumar ;)

[Elín Helga Egilsdóttir, 4.8.2010 kl. 12:06]

Hola mín kæra og mjöög gaman að heyra! Svona hugarfar skiptir mestu máli!

Átsumur eru líka nákvæmlega eins og góð sumur eiga að vera! Lifa, njóta, borða og brosa mikið